به گزارش خبرآنلاین به نقل از دیجیاتو،این ربات های کروی شکل بی نیاز از منبع انرژی خارجی هستند و می توانند به راحتی درون آب شنا کرده و باکتری ها را نابود سازند. مشکل مواد شیمیایی تصفیه کنند آب این است که علاوه بر داشتن اثرات نامطلوب بر سلامت انسان، آنها قادر به حذف تمام عوامل بیماری زا نیز نخواهند بود.مهندسین سازنده این ربات های کوچک، نسخه اولیه شناگران مکانیکی خود را تنها با هدف توسعه ریزربات هایی با قابلیت شنا در آب و هدایت از طریق یک منبع نور توسعه داده بودند، اما آنها به تدریج دریافتند که می توان این ماشین ها را مجهز به اسلحه های ضد باکتری ساخت و به جنگ آلودگی های آب فرستاد.

هر کدام از نیم کره های این ماشین های شناگر جنس متفاوتی دارند. یک طرف از جنس منیزیم است و وظیفه ایجاد نیروی محرکه برای شناکردن را فراهم می کند. طرف دیگر آلیاژی از آهن، طلا و نقره دارد.

منیزیم در واکنش با آب تولید حباب های هیدروژن می کند و ربات را به پیش می برد. میکرو ارگانیزم های مضر نیز توسط لایه طلا جذب شده و به واسطه نانوذره های نقره از بین می روند.

برای آزمایش کارایی، دانشمندان تعدادی از ریزربات ها را به ظرفی از آب افزودند که مملو از باکتری خطرناک ای کولای بود. سوخت منیزیومی ربات ها ۱۵ الی ۲۰ دقیقه دوام آورد و در این مدت بیش از ۸۰ درصد باکتری های موجود در آب نابود شدند.

پس از انجام پاکسازی و به لطف وجود لایه آهنی، می توان به راحتی همه ریزربات ها را به کمک یک آهنربای ساده از درون آب جمع آوری کرد. نکته ارزشمند در این میان آن است که این ربات ها پس از انجام فعالیت خود هیچ ماده مضری را به آب نمی افزایند.